
We hebben allemaal ervaren dat het leven geen statisch gebeuren is, maar een dynamisch proces. We zoeken onze weg tussen datgene wat houvast en fundament geeft aan ons leven, en het beweeglijke, het scheppende, het creatieve. We voelen ons gezond en wel wanneer we ons tussen deze twee polen kunnen bewegen. Wanneer de dingen te vast komen te zitten — wanneer vormen te sterk worden en ons vasthouden — ervaren we dat als beklemmend, soms zelfs beangstigend. Maar wanneer alles te beweeglijk wordt, ervaren we dat als chaotisch; dan verliezen we ons vertrouwen.
Er is een vorm en een beweging die telkens weer in de Mensenwijdingsdienst tot openbaring komen, en dat is het kruis.Wij maken daarin een beweging in het verticale en het horizontale, en juist door deze beweging ontstaat er een vorm waarin wij een midden ervaren.
Niet een statisch midden dat het beweeglijke in de weg staat, maar een midden dat uit de beweging zelf geboren wordt — een levend midden dat richting en houvast schenkt aan de ziel. Het helpt ons telkens opnieuw, wanneer het leven te zwaar of te beklemmend wordt, of juist te chaotisch en onvoorspelbaar. Het geeft ons een centrum dat niet stil staat, maar dat met ons meebeweegt — een midden dat ons vergezelt op al onze levenswegen. Het kruis is dus niet slechts een symbool van het christelijke, van de daad van Christus, maar een levende, toestromende kracht die ons helpt een bezield midden te vormen in onszelf.
Er is een uitdrukking die zegt: de vorm dient de beweging, en niet andersom. Wanneer de vorm de beweging dwingt, of de beweging geen vorm vindt, ontstaat disharmonie en onbalans.
Maar waar de beweging haar vorm vindt, en de vorm de beweging omhult, daar ontstaat levenskracht en evenwicht.
Het is dan ook geen toeval dat het beeld, het symbool van Christus, het kruis is. Vanaf het kruis schenkt Hij het nieuwe geloof en de nieuwe belijdenis, waardoor wij — ongeacht welke vorm of welke beweging het leven aanneemt — ons centrum vinden, in en met Hem.
Adam Ricketts