


In de tijd van Michaël horen wij in de dienst hoe de mens kan worden geleid naar een hoger inzicht. Maar wat is inzicht eigenlijk?
Het woord zegt het al: in-zien. Gewoonlijk is ons denken erop gericht gedachten samen te brengen, verbanden te leggen, verklaringen te zoeken. Dat denken is een krachtig instrument, maar het kent ook zijn grenzen. In het dagelijks leven helpt het ons een deel van het geheel te begrijpen. Zodra we echter grotere gehelen willen omvatten—bijvoorbeeld het geheel van onze biografie—ervaren we hoe moeilijk het is om werkelijk in te zien. De veelheid en betekenis van gebeurtenissen onttrekt zich aan het overzicht.
Anders wordt het wanneer wij ons openstellen voor de natuur. Wanneer we zonder oordeel waarnemen wat zich daar afspeelt, kan zich een ervaring aandienen: we zien het geheel, we voelen hoe alles bij elkaar hoort. Maar ook hier blijkt het lastig zodra we dit geheel willen begrijpen. Dan valt ons denken uiteen in fragmenten: we weten misschien de naam van een boom of een vogel, maar hebben we daarmee werkelijk in-gezien?
Inzicht is meer dan denken alleen. Het vraagt om onbevangen waarnemen, om een innerlijke bereidheid datgene wat zich tonen wil in ons op te nemen—zonder het meteen te verklaren of vast te grijpen. Inzicht ontstaat waar wij ruimte scheppen, zodat de levende gedachten die in de wereld zelf aanwezig zijn, tevoorschijn mogen komen.
Wanneer wij ons denken leren terug te houden en slechts de kracht ervan ter beschikking stellen aan wat zich openbaren wil, begint het in-zien. Dan ontvouwt zich in wat wij waarnemen een nieuwe diepte, een nieuw gelaat. Juist dit heeft de mens van nu nodig: een hoger inzicht, dat bevrijdt uit de grenzen van het eigen verstand en ons opent voor het wereld-denken, met als centrale wereldgedachte: het Mysterie van Golgotha.
Michaël gaat ons hierin voor.
Adam Ricketts